Privacy

Vanmorgen even op de gang staan babbelen met een collega. Dus gisteren weer begonnen met 23 dingen… ..eh ja, maar hoe weet jij dat? Nou je deed toch een tweetje van ‘ even niet veel zin maar ik ga me verdiepen’? Eerlijk gezegd was ik even vergeten dat deze collega tot mijn volgers behoorde. Excuses.
Het geeft maar aan hoe makkelijk je, in dit geval onbelangrijke, informatie over jezelf vrijgeeft.


Ik durf via MSN al bijna niet meer te zoeken naar een vakantiebestemming omdat ik daarna weken wordt geconfronteerd met advertenties van hotels. Dat is toch niks nieuws? Nee natuurlijk niet maar het geeft aan dat mijn voorkeur ergens is vastgelegd en dat daar gebruik van wordt gemaakt om me gericht te informeren. Service noemt de handelsman dat, lastigvallen is het in de ogen van een ander. Ik zweef daar wat tussen in omdat het af en toe ook wel comfortabel is. Eerlijk is eerlijk.

Dat ze minimaal zes maanden je telefoongesprekken bewaren. Kijk dat wist ik nou weer niet. Het is dus bijna niet te voorkomen dat er persoonlijke informatie van je op een of andere manier wordt vastgelegd. Ik kijk plotseling wel met een heel andere bril naar al die duivenmelkers in het dorp. Gaat het dan toch niet om de wedstrijd maar meer om het ongehinderd verzenden van berichten? Toch eens vragen.

Privacy voor de één een hot item voor de ander een minder belangrijk onderwerp. Toen ik in 2000 door de provincie mocht reizen met internettrainingen voor ouderen en huisvrouwen was een van de dingen die ik altijd vroeg: ‘Zoek eens op je eigen naam’. Het zal je verbazen wat je over jezelf tegenkomt. Nu, helemaal in lijn van deze cursus, heb ik ook op mijn naam gezocht. Weer verbazing, want wat wie treft ik daar? ‘Pake Bertus’ met zijn gezin voor de bakkerij in ………….. ja dat ga ik vanwege de privacy natuurlijk niet zeggen.

Bertus.